Een bijzondere foto – de herinnering van…
Louisa Folkers
Ik ben bijna 38 jaar geleden op 4 december geboren… een dag voor Sinterklaas. Thuis hadden we het niet makkelijk , 6 kinderen, moeder die altijd “ziek” was en mijn ouders gingen op mijn 8e uit elkaar.
Mijn moeder had het snel bekeken, ze kon de verzorging niet aan, had het druk met andere bezigheden en besloot dat ze geen moeder meer wou zijn. Nog maar 8 of 9 jaar jong moest ik samen met mijn zusje op de fiets maar een plekje elders zoeken. Zware jaren volgden en nooit heb ik meer contact met haar gehad. Elke herinnering wiste ik eigenlijk uit mijn geheugen. Doordat ik vlak voor de Sint mijn verjaardag had werd ik vaak door hem geroepen. En Sint weet alles van elk kind ! Zo ook heel wat jaren later, zeker 20 jaar later, kreeg ik een heel speciaal kado ! Ik had totaal geen foto’s van mijzelf als kind en de enige die kon weten hoe zeer ik daarna verlangde, naar een herinnering, tja.. dat was toch die lieve oude Sint !
Hij gaf me een vrolijke herinnering wat al dat leed gelijk verzachtte ! 2 blije gezichtjes,, mijn zusje en ik helemaal blij door de Sint zijn verwennerij !!!
Na jaren van negatieve en zwarte gedachten heeft Sint dat door een klein fototje allemaal verdreven en mij gewoon een gelukkige herinnering gegeven. Zo kon ik zien dat het niet allen maar kommer en kwel was. Dat er blijkbaar een tijd als kind is geweest dat ik gelukkig was. En dat was op de grootste en mooiste feestdag van het jaar ! Sinterklaas…
Sinterklaas, sorry dat ik zo vaak op u heb gemopperd, sorry dat ik het zo erg vond een dag voor u jarig te zijn waardoor er eigenlijk niemand tijd voor mijn verjaardag heeft , Sinterklaas, ik hoop dat u voor zoveel meer kinderen een geweldige en vooral hele gelukkige herinnering kunt worden !!! Want hoe groot verdriet en ellende ook kan zijn, u maakt het op uw verjaardag voor eigenlijk elk kind wel fijn !
Het zal de Sinterklaasintocht van 1972 zijn geweest, want ik was acht jaar. Mijn moeder en ik gingen de stad in met de bus. Voor de gelegenheid had ik mijn pop Toos meegenomen. Toos was een lappenpop, in elkaar gezet door oma. Ze had gebreide kleertjes aan, ook door oma gemaakt. Het was een mooie intocht. We keken eerst naar de stoomboot die aan kwam varen met Sint en alle Pieten aan boord en daarna volgden we de stoet door de hele stad. Jammer genoeg begon het te regenen. Gelukkig had ik m’n gele regenjas met zwarte stippen aan. Toos stopte ik tussen de knopen van m’n jas, dan kon ze Sint goed zien en bleef ze ook een beetje droog.
Samen met mijn ouders ging ik op 7 jarige leeftijd op 20 november 1988 voor het eerst kijken waar Sinterklaas en zijn pieten met de stoomboot aankwamen in Zierikzee. Helemaal opgedoft als klein zwart pietermeisje stond ik met open mond te kijken en te genieten toen de boot aan ging leggen. Maar plots werd alle enthousiastme en spanning in mijn lijf me “te” veel toen Sinterklaas mij een handje wou geven, ik viel flauw… alles zwart… Maar toen ik weer bij kwam lag er een grote zak pepernoten en een cadeautje naast me. Gelukkig heb ik aan het eind van de dag toch nog een echte hand kunnen geven aan Sinterklaas, en kon ik hem vertellen hoe blij ik was met de pepernoten en het cadeautje (een setje haarstiekjes!)
Wij woonden in een groot huis met een gigantisch grote zolder. Daar was zo veel ruimte dat er een appartementje gemaakt was. Dit bestond uit een woonkamer, slaapkamer en op de overgebleven zolderruimte was een keukentje ingericht. Hier woonden een oom en tante. Op Sinterklaasavond van het jaar dat ik 3 of 4 jaar was, was ik behoorlijk gespannen. Zwarte Piet bracht immers de kadootjes altijd door het zolderraam en ik wist dat hij daar veel lawaai bij maakte!!! Voor mij was het dan ook een raadsel dat mijn oom en tante zonder vrees boven in hun appartementje bleven, stel je voor dat ze Zwarte Piet tegen het lijf zouden lopen. 
“Ik was een meisje van 5 jaar mijn neef speelde sinterklaas mijn zusje van 8 jaar was net voor sint kwam heel boos geworden en even weggelopen ze kwam gelijk weer terug want sint kwam eraan toen we de pakjes hadden uitgepakt en ik een hele grote nare pop had gekregen die steeds omviel boven op mij wilde de sint en zijn pieten mijn zusje in de zak stoppen omdat ze was weggelopen nou ik gooide mijn pop naar de pieten en gilde dat ze die maar mee moesten nemen wat een sinterklaas avond dat vergeet je nooit meer ik heb inmiddels 6 kleinkinderen en vier sinterklaas heel groots met alle maal lieve en leuke dingen zodat hun mijn kleinkinderen altijd met een lach hierop terug kunnen kijken want het is en blijft een prachtig feest.
Het was 5 December en ik en mijn 2 zusjes zaten vol spanning af te wachten wanneer er nou eens op die deur gebonsd zou worden. En toen na een tijdje was het zover, wat spannend.. we renden naar die deur toe deden hem open keken en….zagen alleen een briefje hangen waar op stond “kijk in de oven” dus toen renden we naar de oven deden de oven open en daar lag weer een briefje in waar op stond “kijk in de slaapkamer van papa en mama”. Nou je raad het al wij naar boven rennen en toen hing daar weer een briefje kijk achterin de auto. Toen gingen we achterin de auto kijken en toen stonden er 3 bestuurbare auto’tjes in. Dus het was heel leuk dat “sinterklaas” een soort kleine speurtocht in huis had uitgezet. En dat was toch wel weer iets speciaals!
“Bij ons kwam Sinterklaas altijd in de nacht. Als we dan ’s morgens opstonden lager de cadeautjes op de tafel in de kamer. Mijn liefste wens was rolschaatsen, maar mijn ouders hadden me al weken gewaarschuwd: Sint moest aan alle kindjes een cadeautje geven, dus zo’n duur cadeau zou ik waarschijnlijk niet krijgen. Die Sinterklaasmorgen, 1968, ik was tien jaar, lagen de pakjes weer op tafel.
“Het moet 1 van mijn vroegste herinneringen zijn.