…Josephina Kleven
“Bij ons kwam Sinterklaas altijd in de nacht. Als we dan ’s morgens opstonden lager de cadeautjes op de tafel in de kamer. Mijn liefste wens was rolschaatsen, maar mijn ouders hadden me al weken gewaarschuwd: Sint moest aan alle kindjes een cadeautje geven, dus zo’n duur cadeau zou ik waarschijnlijk niet krijgen. Die Sinterklaasmorgen, 1968, ik was tien jaar, lagen de pakjes weer op tafel.
Er was een doos voor mij bij: aan de rolschaatsen dacht ik al niet meer, maar toen ik de doos opende, lagen daar toch die rolschaatsen. En wat gebeurde er toen ik ze zag: ik viel flauw. Van blijdschap, van schrik, van spanning, alles bijeen denk ik. De rest van de dag moest ik op de bank doorbrengen en mocht ik nog niet genieten van de rolschaatsen. Maar die schade heb ik later dubbel en dwars ingehaald en men heeft mij nog vaak rolschaatsend door de buurt zien gaan!”
{rsform 5}
