Gedicht:  Kast 2

    0
    44
    « Terug naar gedichten

    Een mens verzamelt jarenlang
    Van alles groot en klein
    Voor al die fijne spullen
    Wil er dan wel eens geen ruimte zijn

    Weggooien is geen optie
    Er zitten herinneringen aan
    Dus zoek je dan een plekje
    Waar die spullen kunnen staan

    Dat is niet altijd simpel
    Want dan wordt het vaak een rommel
    Sint zag je daarmee tobben
    En dacht ‘ach arme drommel’

    Dus vond hij voor jou een manier
    Dat het allemaal weer past
    Zo word jij niet meer boos
    En zit je niet meer op de kast

    « Terug naar gedichten